Soms heb je van die dagen dat je er met elkaar niet uit komt. Althans niet meteen.
Dan leidt elk gesprek over een onderwerp tot een heftige discussie. Of het gesprek bloedt dood. Terwijl later blijkt dat je het best wel met elkaar eens bent.
We communiceren op zo’n moment steeds meer tègen elkaar in plaats van mét elkaar. Een gevoel van willen winnen ontstaat. Je punt willen maken. Of je zegt maar niets meer.
Een fijne oefening die ik met teams doe als dit gebeurt, is het ‘Gesprek op voeten’ vanuit Deep Democracy.
Je gaat letterlijk achter iemand staan op het moment dat je iets herkent in wat de ander zegt. En dat kan zowel bij de ene kant van het thema zijn als bij de andere kant. Tegengestelde meningen in jezelf mogen er zijn. Het geeft het gesprek veel meer diepgang.
Prachtig om dan te zien hoe een team uit de kritische welles-nietes blijft en juist vanuit de discussie bouwt aan een statement waarbij iedereen gehoord is. Die zinnen zijn dan weer de bouwstenen voor de visie van het team of de waarden van waaruit het team met elkaar kan handelen.
Vanuit de polarisatie naar het midden. En zo de neuzen weer dezelfde kant op.
Illustratie by Manypixels